خالق من "بهشتی" دارد، نزدیک، زیبا و بزرگ؛

و "دوزخی" دارد، به گمانم کوچک و بعید؛

و در پی دلیلیست که ببخشد ما را ...

سکــــوت و صبـــوري ام را...

به حساب ضعف و بي کسي ام نگذار...

دلم به چيزهايي پاي بند است..

که تـــــو يادت نمي آيد..

رویای با تو بودن را نمی توان نوشت نمی توان گفت و حتی نمیتوان

سرود. با تو بودن قصه شیرینی است به وسعت تلخی تنهایی

و داشتن تو فانوسی به روشنایی هر چه تاریکی در نداشتند

و...و من همچون غربت زدای در اغوش بی کران دریای بی کسی

به انتظار ساحل نگاهت می نشینم و می مانم تا ابد

وتا وقتی که شبنم زلال احساست زنگار غم را از وجودم بشوید

بانوی دریای من...

شاید باورت نشود اما من تا همین امروز

نمی دانستم که عاشقت شده ام...

امروز که تو را دیدم

دوباره دست و پایم را گم کردم...

دوباره تپش قلبم زیاد شد...

دوباره میخواستم از خوشحالی فریاد بزنم...

همه مرا با این حال دیدند...

همه گفتند عاشقت شده ام...

همه گفتند حالم دیدنیست...

اما من که میدانم

من به این گونه تو را دیدن عادت کرده ام...

من و عاشقی سال هاست بیگانه ایم..

می مخور با همه کس، تا نخورم خون جگر

 زلف بر باد مده، تا ندهی بر بادم

وقـتی از چـشمِ کـسی بیُــفتی ،
مثلِ یــك قـــطره اشک ..
دیگه فــرقـی نمیــکنه کجـــا بـــاشی !؟
گوشه  چشم
رویِ گونه ..
و یا ..
رویِ خــاک !
تـــو دیـگه چــکیــدی

گفتم غم تو دارم گفتا غمت سرآید

 گفتم که ماه من شو گفتا اگر برآید